رخسار حبیب‌زی بنیانگذار باشگاه بایسکل رانی چیتا و کاپیتان تیم ملی بایسکل رانی بانوان پیشگام افغانستان است. او و تیمش به خا شجاعت شان در اوضاع سخت و متعصبانه جنسیتی، در سال ۲۰۱۶ برای جایزه صلح نوبل نامزد شدند.
هنگام تحصیل در رشته طب دندان در دانشگاه طبی چراغ واقع در کابل افغانستان، او مجبور به ترک کشور خود در برنامه تخلیه جمعی مانند سایرین اشخاصیکه با خشونت هدفمند جنسیتی مواجه بودند شد. او اکنون در ویرجینیای امریکا به عنوان یک دستیار داکتر دندان کار میکند. او همچنین یک عضو ارزشمند تیم بایسکل رانی (Bule Ridge Twenty24) ویرجینیا است و همچنین به علاقه خود، بایسکل سواری، پایبند است و برای حقوق زنان تلاش میکند.
ماجرای جسورانه یک زن در دنیای پر از نابرابری و سختی یک پرتو امید و الهام است. با رخسار حبیب‌زی، یک زن قهرمان از ولایت غزنی، افغانستان، آشنا شوید، که توسط نظام جامعه‌ای بازدارنده نسبت به جنس خود متوقف نشده است، کسی که مقابل موانع ایستاده و دوباره تعریف کرده است از اینکه زن بودن در افغانستان به چه معنی است.
از جوانی، او علاقه به بایسکل سواری داشت که برای دختران در اجتماع آن زمان نیز غیر قابل قبول تلقی می‌شد. با وجود نظام‌های جامعه‌ای تبعیض‌آمیز نسبت به جنس خود در وطنش، همواره رویای آینده‌ای پر از دختران بایسکل ران که راحتی بدون هیچگونه ترس از قضاوت شدن در سرک های افغانستان بایسکل سواری کنند را در سر دارد.
سفر او زمانی آغاز شد که در سال ۲۰۱۲ به یک تیم محلی بایسکل سواری پیوست. با عزم و تصمیم ادامه داد و پافشاری کرد تا اینکه به یک عضو حائز اهمیت تیم ملی بایسکل رانی افغانستان در سال ۲۰۱۴ تبدیل شد.
در سال ۲۰۱۶، او رتبه نخست را در یک مسابقه بایسکل رانی در رقابت با ۳۰ شرکت‌کننده دیگر در فاصلهٔ کابل تا شهر پغمان کسب کرد. این تنها دومین اشتراک او به عنوان یک بایسکل ران ملی بود، با این حال این مسابقه برای وی گواهینامه‌ها، دستاورد ها و یک مدال همراه با گواهینامهٔ قدردانی برای سخت کوشی وی از سوی وزارت خارجه به ارمغان آورد. او در بسیاری از مسابقات ديگر بایسکل سوارى نیز شركت كرده و دستاورد های بیشتر و بیشتری را به دست آورده است.
رخسار حبیبب زی میگوید: هدف عمده او جایزه‌های شخصي نبود، بلكه جامعه‌ای برابر و آزاد از ظلم و ستم بود. او و تيمش الگوی استند برای تمام زنان جهان كه زير بار ستم و ناديده گرفته شدن قرار دارند. آن‌ها برای كوشش های پی در پی خود در رفع نابرابری های جنسیتی نامزد دریافت جایزه صلح نوبل 2016 شدند.
به باور حبیب زی او مبارزه خود در برابر نابرابری و خشونت عليه زنان را فقط به ورزش محدود نكرده بود. او در كنفرانس های ملی و بين المللی زیادی برای دفاع از حقوق زنان و تبلیغ حقوق ایشان حضور داشت. از آنجاییکه وی به پیشرفت و خدمت به جامعه و مردم متعهد است.
او به حرکت «ومن پوست» گفت :
در کشوری که تلاش یک وزرشکار زن ننگ پنداشته می شود، من نه فقط برای خودم، بلکه برای هر زنی که رویایش آزادی است با بایسکل سواریم می‌رزمم، تلاش میکنم و انقلاب خواهم کرد.
همچنان که سوار بر بایسکل خود به سمت هدفش می‌رود، رخسار حبیب‌زی به عنوان یک الگو و مثالی برجسته از تسلیم نشدن، اشتباه ثابت کردن منتقدین، به چالش کشیدن وضع موجود و در نهایت دستیابی به آنچه کسی از زندگی می‌خواهد، اثبات شده است. رویای او تغییر نکرده است؛ هنوز هم رویای یک جامعه‌ای که برابری در خیابان‌ها گسترش یابد را در سر می‌پروراند.
او از حقوق زنان در افغانستان حمایت میکند، اخیرا برای تحقق این هدف به حرکت ومن پست پیوسته است. او تاکید میکند تا برای دستیابی زنان به حقوق اساسی شان باید همگی همصدا شوند.
حرکت ومن پست در تلاش است تا نه تنها افغانستان، بلکه در سطح بین الملل کشورها، نهادها و مردم از کشورهای گوناگون جهان از زنان افغانستان حمایت کند. تا اکنون ومن پست توانسته است با دوصد هزار دنبال کننده در رسانه های اجتماعی و با بیش از هفتاد پست موفقانه به فعالیت های خود ادامه دهد.
{$te}